تهیه کننده : مریم سجادپور بخش تغذیه و سلامت تبیان آبله مرغان، یک بیماری مسری است که به شکل خارش پوستی و ظهور دانه های قرمز رنگ ظاهر می شود. دانه های قرمز پوستی آبله مرغان مانند جوش و آبکی می باشند.این بیماری غالبا در بچه ها ظاهر می شود، اما در هر سنی می توان به این بیماری مبتلا شد. اگر واکسن آبله مرغان را نزده باشید، احتمال مبتلا شدن به این بیماری بیشتر است. آبله مرغان بیماری خطرناکی نیست، اما این بیماری برای زنان باردار، نوزادان، نوجوانان، بزرگسالان و افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف می باشند، می تواند مشکلاتی را بوجود آورد. بعد از این که بیماری آبله مرغان را گرفتید و بهبود یافتید، دوباره به آن مبتلا نمی شوید. اما ویروس این بیماری در بدن فرد بهبود یافته تا مدت ها زنده باقی می ماند. اگر این ویروس دوباره فعال شود، موجب بروز بیماری دردناکی به نام زونا خواهد شد. اگر تا به حال آبله مرغان نگرفته اید، و یا واکسن آبله مرغان را نزده اید، و یا با فردی که آبله مرغان گرفته، تماس دارید، در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارید. راه های سرایت آبله مرغان توسط ویروس "واریسلا زوستر" به وجود می آید. این ویروس به سرعت پخش می شود. این ویروس توسط عطسه کردن، سرفه کردن و یا بشقاب و لیوان مشترک داشتن انتقال می یابد. همین طور اگر مایع تاول آبکی را لمس کنید، آبله مرغان خواهید گرفت. یک فردی که آبله مرغان دارد، ولی هنوز علائم بیماری را ندارد، به سرعت ویروس این بیماری را پخش خواهد کرد. بیماری آبله مرغان 2 تا 3 روز قبل از ظهور دانه های پوستی تا بعد از این که همه تاول ها خشک شدند، قابل سرایت می باشد. نشانه ها اولین نشانه این بیماری، تب و بعد از آن سردرد و گلودرد است. احساس کسالت، خستگی و میل نداشتن به غذا از علائم دیگر این بیماری می باشد. دانه های پوستی آبله مرغان، 1 تا 2 روز بعد از آن که علائم اولیه به وجود آمد، ظاهر می شوند. اما علائم در برخی مبتلایان، فقط دانه (بدون تب و دیگر نشانه ها) می باشد. اگر با کسی که آبله مرغان داشته،...
نویسنده: حامد حاتمی
در درمان آبله مرغان با توجه به علائم و شدت آنها، دسته های مختلف دارویی توصیه می گردند، ما در این مطلب بخشی از داروهای رایج در درمان آبله مرغان را لیست کرده ایم: ۱- تب بر ها: تب ممکن است کمی قبل از بروز ضایعات جلدی شروع شود، یکی از داروهای توصیه شده برای کنترل تب و کاستن درد استامینوفن است، در بزرگسالان قرص ۳۲۵ میلی گرمی را می توان بین ۴-۶ساعت یک بار (با توجه به شدت علائم) تجویز کرد. در کودکان با توجه به اطلاعات می توان دوزاژ مناسب درمانی را توصیه کرد. ۲- آنتی هیستامین ها: آنتی هیستامین ها می توانند به دو صورت موضعی و خورکی (یا هر دو همزمان) به کار روند، با توجه به شدت بیماری میتوان از شربت دیفن هیدرامین و هیدروکسی زین در اطفالو قرصکلرفنیر آمین، هیدروکسی زین یا دیگر انواع آنتی هیستامینها در بزرگسالان استفاده کرد. می توان از محلول یا پماد کالامین-دی هم بصورت موضعی در مناطق ملتهب تر استفاده کرد (بهتر است در مناطقی که در مرحله قبل از بروز وزیکول/تاول هستند استفاده شود.) ۳- ضد ویروسها: هرچند آبله مرغان منشاء ویروسی دارد، اما استفاده از داروهای ضد ویروس در موارد ابتلا به آبله مرغان چندان توصیه نشده است. اما در افرادی که داراری ضعف ایمنی هستند، سالمندان و کودکان و بزرگسالانی که علائم شدیدی دارند، با تشخیص پزشک می توان از ضدویروسها هم استفاده کرد.دوزاژ و اشکال این ضد ویروسها به این شرح است: آسیکلوویر (تزریقی۲۵۰ م گ – قرص ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرمی-پماد چشمی – پماد جلدی) در کودکان حدود ۵mg/kg و در بالغین نیز بسته به شدت بیماری از ۵ تا ۱۰mg/kg هر ۸ ساعت برای ۷ تا ۱۰ روز ویدارابین (در موراد شدیدتر، در اشکال تزریقی و پماد های جلدی و چشمی) در موارد شدید به میزان ۱۰mg/kg/day بصورت آهسته انفوزیون میشود (برای موارد بستری بیمارستانی) آمانتادین (کپسول۱۰۰ م گ) در بالغین ۱۰۰ میلی گرم هر ۱۲ ساعت تا دو هفته ۴- محلولهای خشک کننده: برخی محلولهای نظیر آب دالیبور می توانند برای کمک به ترمیم و ضدعفونی وزیکولها و جراحات سطحی به کار روند. این محلولهای نباید در مجاورت مخاطات استفاده شوند. ۵- استراحت و ایزولاسیون: فرد مبتلا به آبله مرغان (مخصوصا اگر بزرگسال باشد) باید به خوبی استراحت کند و از تماس با اطرافیان بویژه کسانی که سابقه ابتلا به آبله مرغان ندارند و مخصوصا افراد دارای ضعف ایمنی و خانمهای باردار پرهیز کنند. مدت ایزولاسیون حدود یک تا دو هفته در نظر گرفته می شود. >>> در موراد شدید ممکن است نیاز به استفاده از ایمونوگلوبینهای تزریقی باشد. واکسیناسیون: واکسیناسیون در موارد زیر توصیه میشود: - اطفال ۱۲-۱۸ ماهه بدون سابقه ابتلای قبلی - بزرگسالانی در موارد تماس پرخطر(پرسنل درمانی، خانواده بیماران، محیطهای شلوغ آموزشی یا نظامی) - خانمهای غیر حامله که قصد بارداری دارند (با فاصله حداقل یک ماه قبل از بارداری) - افرادی که قصد مسافرت به خارج از کشور و مناطق پرخطر دارند.